[gr. oíkos ‘mieszkanie’, ‘gospodarstwo’, ‘środowisko’, sýstēma ‘zestawienie’, ‘połączenie’],
...
ekol. zdolność układów ekol. do regulacji procesów wewn., w wyniku której układ jako całość zachowuje równowagę.
pogarszanie stanu środowiska przyr. w wyniku działania różnych form antropopresji;
dobrostan
dobrostan (Encyklopedia PWN, więcej: LEKSYKON)
psychol. subiektywnie postrzegane przez osobę poczucie szczęścia, pomyślności, zadowolenie ze stanu życia;
homeostaza
homeostaza (Encyklopedia PWN, więcej: LEKSYKON)
[gr. hómoios ‘równy’, ‘jednakowy’, stásis ‘stałość’, ‘stateczność’],
fizjol.:
ekol. zdolność układów ekol. do regulacji procesów wewn., w wyniku której układ jako całość zachowuje równowagę.
Realia trzeciej dekady XXI wieku świadczą o kryzysie cywilizacyjnym, destabilizacji ekosystemów Ziemi, lecz również o szansach poprawy stanu rzeczy.
Człowiek znajduje się na granicy dwu dziedzin bytu:
Przyrody i specyficznie ludzkiego świata,
i nie może bez niego istnieć,
lecz ten świat nie wystarcza dla jego istnienia,
i nie jest zdolny mu go zapewnić.
(Roman Ingarden, 2017)
Warunkiem koniecznym bezpieczeństwa i dobrostanu człowieka jest homeostaza ekosystemów Ziemi.
człowiek
człowiek (Słownik języka polskiego PWN, więcej: LEKSYKON)
1. «istota żywa wyróżniająca się najwyższym stopniem rozwoju psychiki i życia społecznego»
2. «reprezentant najlepszych cech ludzkich»
3. «osoba dorosła»
4. pot. «pracownik fizyczny»
istota żywa wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna posiadająca kulturę i zdolna do jej tworzenia, pod względem biologicznym gatunek człowiekowatych (Homo sapiens) żyjący od schyłku plejstocenu;
człowiek (Wikpedia, wolna encyklopedia, więcej: LEKSYKON)
człowiek (łac. Homo) – rodzaj ssaków naczelnych z rodziny człowiekowatych (Hominidae),
człowiek rozumny (łac. Homo sapiens) – jedyny współcześnie żyjący gatunek z rodzaju Homo,
człowiek jako osoba,
natura
natura (Słownik języka polskiego PWN, więcej: EKSYKON)
1. «przyroda, zachodzące w niej zjawiska i procesy»
2. «stan pierwotny przyrody, niezmieniony przez kulturę i cywilizację»
3. «przyroda jako siła kształtująca organizmy żywe, zwłaszcza ludzi»
4. «cechy wrodzone i usposobienie człowieka; też: człowiek o określonym usposobieniu»
5. «zespół cech charakterystycznych dla określonych zjawisk, przedmiotów itp.»
6. daw. «produkty, towary, przedmioty użytkowe, zwykle jako środek płatniczy»
Człowiek i Natura XXI
Kim, czym jesteśmy? Fakty i mity 1950-2024
Autobiograficzne refleksje o dobrostanie, uważności i sprawczości jednostki
- o bezpieczeństwie, trwałym rozwoju i jakości życia na naszej planecie
mail@kazimierz-sikorski-poland.com
Strona została stworzona przy wykorzystaniu kreatora stron www WebWave